Zadziwiające, jak wiele jeszcze nieodkrytych miejsc bezgranicznej chciwości wciąż istnieje: Jasmin Herold w swoim poetyckim dokumencie przedstawia Fort McMurray w Kanadzie, gdzie ropa wydobywana jest z piasku bez względu na środowisko.
„I Love Oilsands”, białe litery na koszulce; działacz największego regionu produkującego ropę na świecie żegna się z kamerą: jak piękne jest życie w Fort McMurray, z czystym powietrzem i zdrową wodą; że chce walczyć przeciwko kłamstwom i półprawdom, które go otaczają. Zadowolony kończy słowami “jestem niesamowity!”.
Pieniądze ważniejsze niż środowisko
Samouwielbienie tego człowieka reprezentuje postawę, która stawia szybkie pieniądze przed potrzebami środowiska i ludzi. Fort McMurray, w dużej mierze nieznana lokalizacja, znajduje się w Albercie, pośrodku leśnej idylli Kanady i posiada jedno z największych złóż ropy naftowej na świecie. Jednak ten olej wiąże się w piasku zawierającym smołę i można go uzyskać tylko w trudnym procesie. Piasek gotuje się z toksycznymi chemikaliami, bulion ląduje w wielkim sztucznym jeziorze. Przed olśniewającym dymem wielkich pieców, który ciemnieje niebo, Jane Fonda mówi o makabrycznym skandalu, ale mało kto jej słucha. Jelenie i łoś spacerują ulicami bez obaw, jakby żyli w pokoju i harmonii z tamtejszymi ludźmi. Ale woda, którą piją, jest pełna toksycznych substancji. Nie można nawet jeść tych zwierząt, mówi sąsiadka, ich mięso to jeden rak. Ale nawet dzieci cierpiące na nowotwory nie są rzadkie. A potem połowa miejsca zostaje zniszczona przez pożar lasu. To, co wydaje się boskim osądem, tak jakby ktoś chciał wyjaśnić, że tego rodzaju produkcja energii ma zostać natychmiast zatrzymana, jest częścią oczywistego ryzyka życiowego mieszkańców, którzy podążali za wezwaniem ropy z całego świata. Rząd Kanady wydał nowe koncesje wydobywcze wkrótce po udanej akcji gaśniczej.
Piękne ukazanie brzydkiego tematu
To, jak Jasmin Herold przybyła do tego zapomnianego przez Boga miejsca, kiedy poznała swojego partnera i współreżysera Michaela Beamisha, pozostaje tak otwarte, jak przyczyna jego choroby. Dlaczego pozostała pokazuje ten ważny film, który powinien być odtwarzany w niekończącej się pętli na każdej stacji benzynowej. Niesamowitą rzeczą w nim jest jednak nie tylko to, że prowadzi nas do miejsca skandalicznej chciwości – zarabia tu pięciokrotnie, mówi niemiecki mechanik, co zresztą jest warte zachodu. Jest to raczej poetycki sposób, w jaki Dark Eden mówi o tych rzeczach. Nie potrzeba wielkich słów w obliczu trującej chmury, która jest również estetycznie piękna. Dość spokojny i bez emocji związanych z wdrażaniem Herold opowiada o swoim życiu w Fort McMurray i niewinnie prosi o postawy i cele życiowe mieszkańców. Podnosi pewność siebie, nikt nie odrzuca jej jako fanatycznej działaczki na rzecz środowiska. Podekscytowanie jednak powstaje – przez widza. Ten niepokój, w połączeniu ze złym sumieniem przynależności do dziesięciu stanów o najwyższym zużyciu ropy naftowej, będzie trwał nawet po zakończeniu filmu.
