Iniemamocni 2

Kontynuując sukces Pixara w 2004 r., pan Iniemamocny musi ogarniać dom, podczas gdy pani Iniemamocna, czyli Elastyna, ściga złoczyńców.

W kosmosie Iniemamocni Pixara, superbohaterowie i ich koncepcja nadludzkiej samoświadomości są odrzucani i surowo ograniczani przez prawo. Lepiej byłoby pozostawić walkę z przestępczością policji. W ciągłym ogniu kręcenia filmów Marvela i DC wielu wyczerpanych widzów może uznać taki zakaz za doskonale brzmiący akt prawny. Jednak na początku tej drugiej przygody nadrodziny reżyser Brad Bird wyjaśnia, że ​​stoi po stronie bohaterów komiksów przedstawionych jako nieomylni, a nie duszni biurokraci: kiedy złośliwy kret wkopuje się w skarbiec banku, tylko Pan Iniemamocny, Elastyna i jej troje dzieci doprowadzają szalonego łotra do ucieczki.

Ta początkowa walka bezpośrednio przypomina to, co już charakteryzowało pierwszą część 14 lat temu: w przeciwieństwie do wielu współczesnych amerykańskich filmów animowanych, popkulturowe cytaty i aluzje filmowe w „ Iniemamocni 2 ” nie są celem samym w sobie, ale budują szczegółowy, samodzielny wszechświat. Tak więc film jest bardziej oparty na tradycji popularnej serii kreskówek z lat dziewięćdziesiątych, szczególnie kultowego hitu Disneya „Kaczka Darkwing”. Przypomina także rysunek Brada Birda z jego rodziny superbohaterów do okresu sprzed Pixar z „Simpsonami” – fani żółtej rodziny z Springfield mogą również zobaczyć sporo podobieństw, które pojawiają się w filmie.

W sequelu jest teraz głównie matka i superbohaterka Elastyna na pierwszym planie: bogate rodzeństwo, Deavors, chciałoby odwrócić negatywną opinię publiczną na temat superbohaterów – to Elastyna rozprzestrzenia swoje wyczyny na żywo. Tymczasem mąż Iniemamocny musi oszukiwać domowników i utrzymywać w ryzach rosnące supermoce trójki dzieci – co prowadzi do szybkich scen kryminalnych.

Ale film o superbohaterach jest definiowany przede wszystkim przez przeciwnika, a także tutaj jest całkiem udany. Z początku tajemniczy czarny bohater ekranu wydaje się być kolejnym wcieleniem meta-postaci hakera, która stała się nieodzowna w obecnym kinie głównego nurtu: za pomocą częstotliwości hipnotycznych próbuje podporządkować sobie superbohaterów, aby ich zdyskredytować. Niezbyt zaskakujący zwrot akcji ujawnia jednak, że łotr jest dobrze powiązany z wielkimi przemysłowymi zachowaniami. Przede wszystkim siostra Evelyn Deavour wzorowana jest na prawdziwych wzorach do naśladowania, takich jak Elon Musk – dość sprytna linia boczna do rzekomo filantropijnych przedsięwzięć takich ambiwalentnych postaci. Ale przede wszystkim „Iniemamocni 2” to spektakularny film dla dzieci, którego bezkrytyczne podejście do tematu supermocarstw może wydawać się trochę spóźnione, ale tym bardziej oparte na dobrej zabawie.